Het ultieme Indiana Jones gevoel: in de jungle opzoek naar de verloren stad

Wat een avonturen hebben we weer beleefd de laatste tijd..! Ongelooflijk.

Maar eerst kwamen we in Santa Marta aan in het meest relaxte hostel waar we ooit zijn geweest! Mooi zwembad, hangmatten, pooltafel, grote keuken, airconditioning. Toen wisten we het, hier zouden we tot de reis terug zou beginnen blijven :-)
Na een dagje bij het zwembad gelegen te hebben besloten we op stap te gaan, we gingen de Ciudad Perdida(verloren stad) trek doen. Onze vorige 4-daagse trek, naar de machu Picchu, was inmiddels alweer twee maanden geleden.. tijd om opnieuw een uitdaging aan te gaan dus!

En op pad gingen we.. allebei met alleen een kleine rugzak met 2 setjes kleding erin en wat toiletspullen! Want alles wat we meenemen moesten we zelf gaan dragen... Elke kilo telt! Bovendien is je kleding van overdag daar toch altijd nat omdat het natuurlijk een REGENwoud is. Alleen een setje droge kleding voor snachts was wel fijn. Helaas was de luchtvochtigheid ook zo hoog dat niks droogde snachts.
We werden met onze groep van 10 in een 4x4 wagen gebracht dieper de jungle in.
Daar begonnen we aan het eerste stuk en leerden we elkaar kennen. We waren toevallig allemaal (redelijk) fitte mensen in dezelfde leeftijdsgroep, dus het bleek al snel dat we een goed tempo erin hadden samen.
Het regende de eerste dag constant helaas, zo hard dat het pijn deed op je schouders en hoofd. We moesten dan ook door gigantische modderstromen heen lopen wat heel moeilijk was: behoorlijk glibberen. Jesper had de trek een beetje onderschat en had zijn Vans aangetrokken in plaats van zijn bergschoenen. Daar had hij snel spijt van want hij heeft de halve trek lopen schaatsen in de modder, haha!

Na een paar uur waren we aangekomen bij het eerste kamp waar ons een circus stond te wachten. Er zat een aap op het hoofd van een koe.. de koe was het er alleen niet helemaal mee eens. Aap leek er zich niks van aan te trekken en is lekker een dutje gaan doen op zijn hoofd.
Vervolgens was er een wild zwijn in het kamp wat het huisdier van de eigenaren was.. Alleen zo tam als ze zeiden was hij helaas niet! Hij joeg iedereen het stuipen op het lijf en heeft zelfs iemand gebeten. Het was wel een hilarisch aanzicht om een klein 'varkentje' aan zien te komen rennen en volwassen mannen op de tafels te zien springen. Hij heeft ook nog even lekker zijn billen afgeveegd aan onze tassen.. hmm prettig.

De volgende dag opnieuw veel regen. Inmiddels wisten we niet beter dan constant helemaal doorweekt zijn. Dit was een van de zwaarste dagen waarbij we heel veel omhoog moesten lopen, wat heel lastig is constant wegglijdend in de modder. Tussendoor kregen we gelukkig verfrissende watermeloen :-)
Eenmaal bij het kamp aangekomen was het weer raak, want deze keer kroop er een schorpioen onder Carmens bed vandaan! En niet zo maar eens, een hele giftige soort. Gelukkig was onze gids zo heldhaftig om hem snel dood te maken. Je kan je voorstellen dat we niet zo heel lekker geslapen hebben die nacht..

De volgende dag was het tijd om dan écht de verloren stad te gaan betreden. Maar daarvoor moesten we eerst de 1200 (originele) treden beklimmen. Carmen had inmiddels een heup blessure opgelopen, dus we hebben er een flink poosje over gedaan om boven te komen. Eenmaal boven was het het helemaal waard want het uitzicht was geweldig! Het deed ons heel erg denken aan de ruïnes van Kuelap in Peru, omdat ze daar ook ronde huizen hadden en de ruïnes waren hier ook helemaal overwoekerd.
Het was heel gaaf om meer te leren over deze bevolking de Tayronas, en waar de stad toe diende. Na 2 uur de stad verkend te hebben gingen we langs bij een Sjamaan die op het terrein van de ruïnes woont. Hij is het hoofd van een van de stammen die uit de Tayronas gesplitst zijn. Hij was ziek en had dus geen tijd voor vragen... Maar we hebben wel een armbandje gekregen die ons spirituele bescherming zou geven :-) na de klim maakte we een duik in de rivier bij watervallen! Heerlijk en welverdiend.

Daarna was het tijd om weer terug naar ons beginpunt te gaan lopen. Dat lukte natuurlijk niet in één dag en hebben we weer overnacht in een kamp waar het opnieuw een beestenboel was. Deze keer maakte gigantische vliegende mestkevers de boel onveilig die mensen aanvielen! Dat was weer rennen dus.. haha. De volgende ochtend werd een enorme pechvogel uit een andere groep gestoken door een schorpioen in haar voet... Au... Ze had nog 'geluk' want dit was niet zo'n gevaarlijke soort als we de vorige avond gezien hadden.

De volgende ochtend brak de laatste dag aan! Onze groep liep enorm op tempo, dus er was nog genoeg tijd om nog een duik te nemen in de rivier! (Zie filmpjes!!) De laatste dag was heel zwaar, we liepen in de volle zon dus we streden in de hitte. Inmiddels was van onze voeten niks meer over(Carmens tenen zijn inmiddels paars..). Uiteindelijk hebben we het gehaald natuurlijk en werden we met een busje terug naar het hostel gebracht.

Al met al was het weer een heel avontuur... Wel een hele leuke groep dus we hebben het ontzettend leuk gehad en leuke contacten gelegd. Maar voorlopig even geen lange trektochten meer voor ons, haha!

Na de trek hadden we gelukkig genoeg tijd om heerlijk uit te rusten bij ons fantastische hostel. Toen kregen we pas écht het gevoel dat we op vakantie zijn. Lekker aan het zwembad, boekje lezen op het strand en.... Met dolfijnen zwemmen! Een echte kinderdroom van Carmen die eindelijk uitgekomen is :-)

Nu is het tijd voor ons om de terugreis te beginnen naar Quito, Ecuador, waarvan ons vliegtuig zal vertrekken terug naar Amsterdam. We zullen het hier in Santa Marta zeker gaan missen, maar kijken er stiekem ook een beetje uit om weer naar huis te gaan (en weer Nederlands eten te hebben!!)

Carmen en Jesper